Kızım Kreşe Başladı


       Çalışan annelerin sorunu, çocuğum ne zaman kreşe başlayacak? hangi kreşe gidecek? kaç yaşında başlasın? sorular, sorular, sorular.....

       Artık çocuklarımız hayatı erkenden öğrenmeye başlıyor. 3 yaşında erkenden uyanıp kreşe gitmek zorunda. Çünkü artık büyüdü (?) Anneanne ve babaanne ona bir şey veremiyor, gerekli eğitimi alması lazım, yaşıtlarıyla bir arada olup sosyalleşmeli. Aynı zamanda bir şeyler de öğrenmeli. Konuşması gelişip kendini ifade edebilmeli. Yemeğini kendisi yiyebilmeli. Sorumluluk almayı öğrenmeli. Özgüveni gelişmeli. Kurallara uymayı öğrenmeli. Paylaşmayı öğrenmeli. Yaratıcı olmayı öğrenmeli. Daha erken uyuyup anne ve babasına dinlenme ve eğlenme vakti verebilmeli.

       Tüm bunlar çocuğun gelişimi için iyi, hoş, güzel de, benim bebeğim hala küçük ve onun orada hiç tanımadığı insanlar arasında bütün günü geçirecek olması ilk başlarda beni çok korkuttu. Kreşi görmeye ve yöneticisiyle konuşmaya gittiğimizde kızımızı da yanımızda götürdük. Önce orayı gezdik. Oyun odasından, sınıfa, mutfağa, yataklara, tuvaletlere kadar herşeyi gördük. Kızım terastaki oyun alanına bayıldı ve oradan çıkmak istemedi. İlk izlenim gayet iyiydi. Kısa bir süre sonra da başlaması ve ihtiyaçları hakkında bir görüşme daha yaptık. Yaklaşık bir hafta sonra da başlattık. Ben yıllık izin aldım başlama ve alışma döneminde yanında olmak için.  İlk gün şaşkın ve bir o kadar meraklı görünüyordu. Onu sınıfına ve öğretmenine bırakıp müdürün odasına gittik. Ben bütün gün orada kalacağımı düşünürken müdüre hanım artık eve dönebileceğimizi söyledi. Yanında olmamızın, bizi görmesinin sakıncalarından bahsetti, bizi ikna etti ve bişey olursa telefonlaşacağımızı söyleyip gönderdi. Saat 11.00'e kadar zor durdum aramadım ama sürekli kızım ne yaptı kahvaltısını yapabildi mi, yoksa aç mı gibi sorular kafamda dolaşıyordu ki müdüre hanım aradı herşeyin yolunda olduğunu bir kez "annem nerde" diye sorduğunu ve orayı keşfetmeye çalıştığını söyledi. Tabii benim içim rahatladı. Saat 13.30 gibi ben arayıp öğle yemeğini yedimi diye sordum. Yemeğini yediğini hatta zorluk çıkarmadan kendisi yatıp hemen uyuduğunu anlattılar. Akşam almaya gittiğimizde bizimle gelmek istemedi, bahçede oynamak istediğini söyledi. Çok sevindim kızımın çok çabuk alışacağını düşündüm. Ama ilerleyen günlerde hiçte öyle olmadı. Bırakırken ağlamalar, beni bırakma anne diyip sarılmalar, beni çok etkiledi ama ben kararlılıkla onu bırakmaya devam ettim. İlk günler o ağlayınca onu bırakıp bende arabada ağlıyordum. Ama sonraları yani 2 hafta geçtikten sonra ağlamalar azaldı ve artık konuşarak ve benim işe gitmem gerektiğine ikna ederek bırakmaya başladım. Şu an kızım 1 aydır kreşli ve her geçen gün daha iyiye gidiyor. Arada geri dönüşler oluyor bazen gitmek istemiyor ama direnci fazla uzun sürmüyor. Artık sürekli gitmesi gerektiğini kabul etti sanırım.
       
       Geçen hafta at binmeye gitmişler ama ben gittiniz mi diye sorduğumda gitmedik ata binmedik diyor, ben facebook taki resimlerinden görüyorum at bindiğini. Neden böyle yapıyor anlayamıyorum şimdilik, çözmeye çalışıyorum. Sanırım bana karşı bir tepki. Umarım fazla uzun sürmeden bu süreci de atlatırız. 

Yorumlar

Nilgün Komar dedi ki…
hayırlı olsun..
sekerbulutu dedi ki…
teşekkürler
SERHİRA dedi ki…
Anlatmak istediği zaman anlatacaktır.Şu anda tepkilidir size benimki evcilik oynarken anlatıyordu Takipçinizim sevgilerimle bana da beklerim
sekerbulutu dedi ki…
teşekkürler sertaç hanım inşallah dediğniz gibidir, biraz tepkili bana doğru, alışınca düzelir inşallah
Unknown dedi ki…
alistimi?minik
opuyorum onu
sekerbulutu dedi ki…
alıştı alıştı artık çok iyi gidiyoruz tuvalet eğitimine bile başladık, onu da bir ara yazıcam :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Alamut Kalesi ve Semerkant

beyaz gömleğim

İSKENDER PALA : MİHMANDAR